มุมมองเชิงลึก ตัวละคร ในซูโทเปีย สังคมมนุษย์ที่สะท้อนผ่านโลกของสัตว์

มุมมองเชิงลึก ตัวละคร ในซูโทเปีย

มุมมองเชิงลึก ตัวละคร ในซูโทเปีย ในภาพยนตร์ตัวละครทุกตัว ถูกออกแบบมาอย่างพิถีพิถัน ทั้งรูปลักษณ์ และบุคลิก บทบาทที่เชื่อมโยง กับธีมหลักของเรื่อง ซึ่งคือ “อคติ ความหลากหลาย และการก้าวข้ามขีดจำกัด” ตัวละครเหล่านี้ช่วยให้เราเข้าใจ ถึงปัญหาทางสังคม และจิตวิทยาในสังคมมนุษย์ ที่สะท้อนผ่านโลกของสัตว์

ซูโทเปีย อนิเมชั่นยอดนิยมจากดิสนีย์

ซูโทเปีย (Zootopia) เป็นอนิเมชั่นจากดิสนีย์ ที่มีเรื่องราวเกี่ยวกับโลกของสัตว์ ที่พัฒนาขึ้นจนมีสังคมเหมือนมนุษย์ และเน้นความหลากหลาย ของตัวละคร ที่มาจากหลายสายพันธุ์ ซึ่งแต่ละตัวมีบทบาท และบุคลิกเฉพาะตัว เรื่องราวส่วนใหญ่หมุนรอบ จูดี้ ฮอปส์ (Judy Hopps) และหมาจิ้งจอกจอมเจ้าเล่ห์ นิค ไวลด์ (Nick Wilde) [1]

มุมมองเชิงลึกของ กระต่ายจูดี้ : เป็นตัวแทนของคนที่มีความฝันอันยิ่งใหญ่ และต้องต่อสู้กับอคติ ที่สังคมมีต่อเธอ เนื่องจากเธอเป็นกระต่าย ซึ่งเป็นสัตว์ตัวเล็ก และไม่เคยมีใครในสายพันธุ์นี้ ได้เป็นตำรวจมาก่อน ความมุ่งมั่นของเธอ สะท้อนถึงการต่อสู้ของคนกลุ่มน้อย ที่ต้องพยายามพิสูจน์ตัวเอง ในโลกที่เต็มไปด้วยการเหมารวม

มุมมองเชิงลึกใน จิ้งจอกนิค : เป็นตัวละครที่สะท้อนถึงผลกระทบ ของการถูกเหมารวม เขาเติบโตขึ้นในโลกที่ทุกคน มองว่าหมาจิ้งจอกเป็นนักต้มตุ๋น และไม่น่าไว้วางใจ ด้วยเหตุนี้ เขาจึงเลือกที่จะ “ยอมรับ” ภาพลักษณ์ที่คนอื่นมีต่อเขา และกลายเป็นนักต้มตุ๋นจริงๆ นิคเป็นตัวแทนของคนที่ถูกระบบ และสังคม บีบให้เป็นสิ่งที่พวกเขาไม่ได้อยากเป็น

พื้นฐานครอบครัว และวัยเด็กของจูดี้

กระต่ายบอนนี่ ฮอปส์ แม่ของจูดี้ และ กระต่ายชาวไร่ สตู ฮอปส์ พวกเขามีบุคลิกเป็นพ่อแม่ธรรมดา ที่รักครอบครัว และต้องการปกป้องลูกๆ จากอันตราย [2]

พวกเขาสะท้อนถึงคนรุ่นเก่า ที่เติบโตมากับความกลัว และอคติ โดยเฉพาะความกลัวต่อสัตว์นักล่า ซึ่งถูกปลูกฝังมาในวัฒนธรรม และสังคมของพวกเขา แม้ว่าจะรักจูดี้ แต่ความกลัวนี้ทำให้พวกเขา ไม่สนับสนุนความฝันของลูกสาวในตอนแรก พวกเขาเป็นตัวแทนของคน ที่ต้องเรียนรู้ที่จะปล่อยวางอคติ และเปิดใจรับความเปลี่ยนแปลง

เรดฟ็อกซ์กิเดียน
กิเดียนเป็นตัวละครที่สะท้อนถึงพลัง ของการเปลี่ยนแปลงตัวเอง เขาเคยเป็นตัวแทนของอคติ ที่สัตว์นักล่ามีต่อสัตว์ที่เล็กกว่า ในวัยเด็กเขามักจะรังแกจูดี้ ที่เป็นเพียงกระต่าย แต่เมื่อเขาเติบโตขึ้น เขาได้เรียนรู้ที่จะควบคุมอารมณ์ และยอมรับความผิดพลาดในอดีต กิเดียนเป็นสัญลักษณ์ของการให้อภัย และการเติบโต

ตัวละครที่สะท้อนปัญหาการเลือกปฏิบัติในสังคม

เจอร์รี่ จัมโบซ์ จูเนียร์ (Jerry Jumbeaux Jr.) หยิ่งยโส หัวดื้อ และมีอคติต่อสัตว์บางสายพันธุ์ นิสัยของช้างเจอร์รี่ จัมโบซ์จูเนียร์ สะท้อนถึงปัญหาการเลือกปฏิบัติ (Discrimination) ในสังคมของซูโทเปีย

เขามีอคติต่อหมาจิ้งจอกอย่างนิค และพยายามปฏิเสธที่จะให้บริการ แม้ว่าเขาจะถูกสร้าง ให้เป็นตัวละครที่ดูหัวดื้อ แต่บทของเขาแสดงให้เห็น ถึงความสำคัญของการเปิดใจ และการปรับเปลี่ยนทัศนคติ

ผลกระทบของอคติการเหมารวม ในสังคมซูโทเปีย

มุมมองเชิงลึก ตัวละคร ในซูโทเปีย

ตัวละครอย่างนิค ถูกสังคมเหมารวม ว่าเป็นจิ้งจอกที่เจ้าเล่ห์ และไม่น่าไว้วางใจตั้งแต่วัยเด็ก ทำให้เขาเลือกที่จะใช้ชีวิตตามภาพลักษณ์นั้น เพื่อป้องกันตัวเอง ในทางกลับกัน ที่จูดี้ ฮอปส์ต้องต่อสู้กับการถูกมอง ว่าเป็นกระต่ายที่ “ตัวเล็กและอ่อนแอเกินไป” สำหรับการเป็นตำรวจ

เรื่องราวเหล่านี้สะท้อนให้เห็น ว่าอคติไม่ได้ส่งผล แค่ต่อเป้าหมายของบุคคล แต่ยังทำให้พวกเขามองตัวเองในแง่ลบ และถูกผลักให้เป็นในสิ่งที่ไม่ต้องการ

ในด้านการพัฒนาความสัมพันธ์ ระหว่างจูดี้และนิค ก็แสดงให้เห็นถึงพลัง ของการเปิดใจเรียนรู้จากกันและกัน เมื่อทั้งสองยอมทิ้งอคติที่มีต่อกัน พวกเขาก็สามารถร่วมมือกันแก้ปัญหาใหญ่ ในสังคมได้สำเร็จ ซึ่งสะท้อนถึงความสำคัญ ของการสร้างความไว้เนื้อเชื่อใจ ในสังคมที่เต็มไปด้วยความแตกต่าง

แง่คิดด้านการใช้อำนาจในทางที่ไม่ดี

นายกเทศมนตรี ลีโอดอร์ ไลออนฮาร์ท และเบลเวเทอร์ แสดงให้เห็นถึงการใช้อำนาจในสองด้าน ไลออนฮาร์ตใช้อำนาจเพื่อปกปิด ความผิดพลาดของตัวเอง แม้จะอ้างว่าทำเพื่อความปลอดภัยของเมือง

ขณะที่ แกะเบลเวเทอร์ ใช้ตำแหน่งของตน ในการสร้างความแตกแยก เพื่อผลประโยชน์ส่วนตัว ทั้งนี้ทั้งสองตัวละคร สะท้อนถึงความท้าทายของผู้นำ ในการใช้ตำแหน่ง เพื่อผลักดันความเปลี่ยนแปลงในสังคม

ไลออนฮาร์ตแสดงให้เห็นถึง “การใช้อำนาจในทางที่ผิด เพื่อเป้าหมายที่ดูเหมือนดี” ขณะที่เบลล์เวเทอร์ เป็นตัวแทนของผู้ที่ถูกกดขี่ในระบบ แต่กลับกลายมาเป็นผู้ที่ใช้ระบบนั้น เพื่อแก้แค้นผู้อื่นต่อไป [3]

เหตุผลในการใช้สัตว์เป็นตัวละครในซูโทเปีย

  • สัญลักษณ์และอุปมา : สัตว์แต่ละชนิดมีลักษณะ และคุณสมบัติที่เป็นสัญลักษณ์ ของคุณลักษณะทางสังคม เช่น จิ้งจอกที่ถูกมองว่าเจ้าเล่ห์ สิงโตที่เป็นผู้นำ หรือกระต่ายที่ดูอ่อนแอแต่กล้าหาญ การใช้สัตว์ทำให้สามารถสื่อสารอคติ และการเหมารวมในสังคมได้ง่ายขึ้น โดยไม่ต้องใช้มนุษย์
  • เข้าถึงง่าย และไม่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง : สัตว์ในภาพยนตร์สามารถสร้างระยะห่าง ระหว่างการวิจารณ์สังคมมนุษย์โดยตรง ทำให้ผู้ชมไม่รู้สึกถูกรบกวน หรือถูกโจมตี แต่ยังสามารถเข้าใจข้อคิด และประเด็นทางสังคมได้ดี
  • ความสร้างสรรค์ และความบันเทิง : การใช้สัตว์ช่วยเพิ่มความสนุกสนาน และสีสันให้กับภาพยนตร์ การเคลื่อนไหว และพฤติกรรมของสัตว์ สามารถนำไปสู่การสร้างสถานการณ์ที่น่าสนใจ และมีชีวิตชีวา รวมทั้งให้ความรู้สึกของโลก ที่มีความหลากหลาย และเสรีภาพ
  • แสดงถึงการแบ่งแยก และการรวมกลุ่ม : ในภาพยนตร์ สัตว์ต่างๆถูกแบ่งเป็นกลุ่ม ตามลักษณะพิเศษ เช่น สัตว์นักล่า และสัตว์กินพืช ซึ่งสะท้อนถึงการแบ่งแยก ในสังคมมนุษย์ระหว่างกลุ่มต่างๆ โดยการใช้สัตว์เป็นตัวแทน ทำให้การแสดงถึงประเด็นเหล่านี้ มีความหมายมากขึ้น โดยไม่ใช้ตัวละครมนุษย์

ทั้งหมดนี้ทำให้การเลือกใช้สัตว์ ในภาพยนตร์ซูโทเปีย เป็นเครื่องมือที่มีประสิทธิภาพ ในการถ่ายทอดเนื้อหา และธีมต่างๆในภาพยนตร์ ได้อย่างเข้าใจง่าย และสนุกสนาน

สรุป ตัวละครในซูโทเปีย ภาพสะท้อนความจริงในสังคมมนุษย์

สรุป ตัวละครในซูโทเปียทุกตัว เป็นภาพสะท้อนของความเป็นจริง ในสังคมมนุษย์ ที่เต็มไปด้วยอคติ ความหวาดกลัว และความเข้าใจผิด แต่ในขณะเดียวกัน พวกเขาก็แสดงถึงศักยภาพ ในการเติบโต การเปลี่ยนแปลง และการอยู่ร่วมกัน ในสังคมที่หลากหลาย

บทเรียนที่ลึกซึ้งจากภาพยนตร์ซูโทเปีย

“ซูโทเปีย” (Zootopia) ไม่ใช่แค่ภาพยนตร์ที่ให้ความบันเทิง แต่ยังเป็นบทเรียนที่ลึกซึ้ง เกี่ยวกับการทำความเข้าใจผู้อื่น การปลดปล่อยตัวเองจากอคติ และการสร้างสังคม ที่ยอมรับความแตกต่าง ได้อย่างแท้จริง ที่ในโลกจริงควรจะเป็น ซูโทเปียเป็นตัวแทนของสังคมอุดมคติ ถ้าผู้คนสามารถละทิ้งอคติได้ สังคมก็จะเป็นสถานที่ที่ดีกว่า สำหรับทุกคน

ทำไมตัวละครในซูโทเปียต้องเป็นสัตว์ ?

การเลือกใช้ตัวละครเป็นสัตว์ต่างๆ ในซูโทเปียเป็นการสร้างสัญลักษณ์ที่เข้าใจง่าย และทรงพลัง สัตว์แต่ละชนิดสะท้อนถึงบุคลิก และบทบาทที่สอดคล้องกับภาพลักษณ์ หรือแบบแผนในธรรมชาติ เช่น กระต่ายที่คล่องแคล่ว และดูตัวเล็กแต่กล้าหาญ หมาจิ้งจอกที่เจ้าเล่ห์ และปราดเปรียว หรือสิงโตที่เป็นผู้นำทรงอำนาจ

สิ่งนี้ช่วยให้ผู้ชมเข้าใจ ถึงความซับซ้อนของอคติ และการเหมารวมได้ง่ายขึ้น โดยสัตว์นักล่ากับสัตว์กินพืชในเรื่อง แทนที่ความแตกต่างทางชนชั้น เชื้อชาติ หรือกลุ่มสังคมในโลกจริง นอกจากนี้ การใช้สัตว์ยังช่วยลดความขัดแย้ง ที่อาจเกิดขึ้น จากการวิจารณ์สังคมมนุษย์โดยตรง ทำให้ผู้ชมทุกวัยเข้าถึงเนื้อหา และข้อคิดได้ง่ายขึ้น

Facebook
Twitter
Telegram
LinkedIn
ข้อมูลผู้เขียน

แหล่งอ้างอิง